Kiełki. Dlaczego warto je spożywać? Hodowla kiełków i sposób przechowywania

Bardzo ważnym środkiem profilaktycznym są skiełkowane nasiona stanowiące bogate źródło minerałów, witamin, aminokwasów, chlorofilu i enzymów charakteryzujące się najwyższą koncentracją na jedną kalorię niż jakiekolwiek inne pożywienie!

Wartość odżywcza kiełków jest wielokrotnie wyższa od pierwotnej wartości nasion, z których powstają. Jednocześnie stworzenie stałego źródła kiełków dostarczających naturalne składniki odżywcze prawdopodobnie jest najtańszym sposobem efektywnej suplementacji diety.

Ich samodzielna hodowla to unikalne i najpewniejsze źródło tych dobroczynnych składników, gdyż nigdy nie miały one jakiegokolwiek kontaktu z jakimikolwiek substancjami chemicznymi wykorzystywanymi do uprawy warzyw ogólnie dostępnych. Ponadto, większość roślin po zbiorze stopniowo traci witaminy, które zostają zachowane w świeżych pędach kiełków.

Dlatego świeże kiełki najlepiej jeść przez całe życie!

Dla osób nieprzepadających za warzywami stanowią doskonały zamiennik. Dodawane do pożywienia przeciwdziałają chorobom układu pokarmowego, stawów, płuc i skóry. Dzięki zawartości przeciwutleniaczy spowalniają proces starzenia się organizmu.

Spożycie kiełków jako pełnowartościowego pokarmu jest szczególnie zalecane zimą, wiosną i w trakcie choroby, gdy nasz organizm szczególnie dotkliwie odczuwa brak tych niezbędnych do życia składników.

Namaczanie nasion powoduje, że z nieaktywnych ziaren zmieniają się w autentyczne bogactwo składników odżywczych, które ciężko z czymkolwiek porównać! Kiełki są najzasobniejsze w enzymy, które zwiększają wchłanialność składników odżywczych – posiadają ich 43x więcej niż pożywienie nie kiełkujące!

Eksperci zgodnie twierdzą, że najbardziej wartościowe są kiełki wyhodowane w domu. Kiełkować można wszystkie nasiona (szczególnie kiełki roślin strączkowych) i każdy może przygotować produkcję kiełków we własnym domu:

Duży talerz wyłóż wilgotną gazą lub watą, na to połóż namoczone i wypłukane nasiona (strączkowe powinny być namaczane przez 12 godzin). Gaza musi być cały czas wilgotna! Po kilku dniach kiełki są gotowe. Jednak ten sposób sprzyja rozwojowi pleśni.

Dlatego jako kompletną i wygodną alternatywę zaleca się kiełkownicę, która składa się z kilku pojemników, zbiornika na wodę i pokrywy nałożonych jedną na drugą. Dna pojemników posiadają rowki, które zapobiegają sklejaniu się nasion i równomiernie je rozkładają. Każdy pojemnik zawiera specjalny wentyl, który odprowadza nadmiar wody i gazy wydzielające się podczas kiełkowania. W naczyniu panuje stabilna temperatura i wilgotny klimat.

Sprawdzona jest także hodowla na sitku, jednak należy uważać, aby nie wysiewać zbyt grubej warstwy oraz hodowla w woreczku na strączki. Osobiście korzystam tylko z wielopoziomowej plastikowej kiełkownicy, choć hodowla w plastiku budzi wątpliwości. Ceramiczne kiełkownice wydają się najkorzystniejsze.

Można spożywać je w całości – ziarenka z korzonkiem, kiełkiem i listkiem, na surowo jako bardzo smaczną przekąskę. Można dodawać je do kanapek, surówek, sałatek, zup, sosów, ziemniaków, kasz, ryżu, klusek, majonezu, jogurtu, twarogu, jajek, mięs, ryb i zapiekanek. Możliwości jest sporo i tylko jeden warunek – nie wolno obrabiać cieplnie, gdyż tracą swoje odżywcze walory.

Niektóre kiełki potrafią zwiększyć zawartość cennych składników w daniu nawet kilkadziesiąt razy!!!

2 łyżki kiełków zawierają dzienną porcję niezbędnych:

• witamin: A, B, C, E, PP
• soli mineralnych
• mikroelementów: mangan, cynk, wapń, fosfor, potas, magnez
• tłuszczów
• wartościowego białka
• błonnika
• a także: hormony roślinne, antybiotyki, enzymy i olejki zapachowe.

Są również energetyczne i jednocześnie małokaloryczne, dlatego wykorzystuje się je w dietach odchudzających.

Ziarna do kiełkowania można kupić w sklepach ze zdrową żywnością, choć coraz częściej widzę je także w supermarketach. Najlepsze do kiełkowania, w tym pod względem smakowym są lucerna, pszenica, słonecznik, len, soja, rzeżucha, fasolki azuki i mungo, rzodkiewka, groch i gorczyca.

Poniższe zestawienie kiełków jest w trakcie stałej aktualizacji. Konstruktywne sugestie mile widziane.

Spis kiełków z charakterystyką

Jak hodować kiełki w kiełkownicy? Wskazówki uprawowe

• kiełki długie najlepiej hodować na ostatniej, najwyższej szalce kiełkownicy – można z niej zdjąć pokrywkę, jeśli hamuje ona wzrost kiełków
• zawsze na jednej szalce (lub jako domieszka do innych kiełków) powinny rosnąć kiełki grzybobójcze, które ochronią całą hodowlę przed rozwojem pleśni » rzodkiew, rzodkiewka, gorczyca
• na polskim rynku są dostępne różne kiełkownice, dlatego warto znać kilka podstaw dla udanego zakupu: jeśli plastikowa to z ciemnego koloru tworzywa (większość kiełków nie lubi jasnego światła), ale zgodnie z ideą unikania żywności po kontakcie z plastikiem (szkodliwe, nieorganiczne związki np. BPA), najkorzystniejszym przyrządem uprawowym jest kiełkownica ceramiczna
• najlepiej 2x (min.1x) dziennie należy wlewać do kiełkownicy 0,5l niefiltrowanej przegotowanej chłodnej wody (lub oligoceńska, źródlana), a po zgromadzeniu jej na dolnej szalce wylać; ziarna nie wolno trzymać zanurzonego w wodzie
• aby nie dusić kiełków należy godzinę po ich podlaniu ułożyć szalki i pokrywkę lekko przechylone, tak żeby zapewnić swobodny dostęp powietrza do uprawy na każdej szalce
• syfony powinny być ułożone naprzeciw – nie jeden pod drugim, tak aby spływająca woda namaczała kiełki na całej powierzchni szalki
• kiełkownica powinna stać w jasnym, ale nie nasłonecznionym miejscu, choć można spotkać porady mówiące, że lepsze są miejsca zaciemnione – osobiście stosuje drugi wariant wychodząc z założenia, że kiełki naturalnie kiełkują najczęściej w ziemi, czyli w ciemności
• stała temperatura otoczenia, najlepiej 18-21°C
• po zbiorze wyhodowanych kiełków należy je przepłukać pod zimną wodą, świeże kiełki można przechowywać w lodówce do 3 dni, choć najlepiej je od razu zjeść

Przechowywanie kiełków

Niewskazane jest przechowywanie kiełków w woreczkach foliowych lub szczelnie zamkniętych plastykowych pojemnikach, ponieważ mogą rozwinąć się grzyby, bakterie, pleśnie i drobne robaczki.
Nie powinno się trzymać kiełków w lodówce, najlepiej jeść je świeże.

Kiełki na tle historii

Ziarna kiełkowano dla celów prozdrowotnych na Dalekim Wschodzie przez tysiące lat. Cesarz Chin Shen Wung, który żył 2800 lat p.n.e. ma w tej dziedzinie szczególne zasługi. Dzielił on kiełki na 3 typy lecznicze:

• budzące nowy organizm
• zachowujące organizm w zdrowiu
• zapobiegające starzeniu się

W XVIII wieku kiełki dotarły do Europy. Marynarzom podczas długich rejsów zalecano jedzenie skiełkowanego jęczmienia, aby zapobiec szkorbutowi.

Tematy pokrewne
 Zdrowa żywność [SPIS]
 Ziołolecznictwo
 Apiterapia
 Sokoterapia
 Głodówka
 Oczyszczanie organizmu