Prawidłowo dobrane i właściwie pielęgnowane soczewki kontaktowe są bezpiecznym i bardzo wygodnym sposobem korekcji wad wzroku. Istnieją jednak pewne przeciwwskazania do ich noszenia. Niewiele z nich skutkuje całkowitym zakazem używania soczewek, dlatego konieczne jest ich staranne ocenienie przez specjalistę – optometrystę lub okulistę.

Przeciwwskazania bezwzględnie zakazujące użytkowania soczewek kontaktowych mogą dotyczyć:

• wady wzroku np. niskie wady refrakcji np. +0,5 / -0,5, -0,25 / -0,25. Kiedy wymagane jest zastosowanie pryzmatów lub ostrość wzroku w soczewkach może być mniejsza niż w okularach np. duży astygmatyzm niemożliwy do skorygowania standardowymi soczewkami.
• wymogów zawodowych. Są zawody w których prawo ogranicza stosowanie soczewek np. strażacy.
• aspektu kosmetycznego. Okulary są lepsze przy zezie o dużym kącie, ukrywają oszpecenia twarzy lub oczu.
• stanu zdrowia. Aktywne zakażenie lub patologia w obrębie oczu, nawracające erozje rogówki, ciężkie schorzenia zatok lub nieżytowe, katar sienny, zapalenie powiek, anatomiczne np. zniekształcenia powiek, choroby skóry np. egzema (nadmierne gromadzenie osadów, podrażnienie powiek, zapalenie brzegów powiek, punkcikowate zapalenie rogówki), cukrzyca (upośledzone gojenie nabłonka rogówki), zaburzenia tarczycy (niedobór łez i zaburzenia mrugania), niedobór witaminy A (zaburzenia warstwy mucynowej, gromadzenie osadów), zaburzenia hormonalne np. ciąża, menopauza (suchość oczu, zmiana kształtu rogówki, zmiana wrażliwości rogówki), alergie (reakcja na środki konserwujące, reakcja atopowa na powstawanie osadów), zażywanie leków: antypsychotycznych (suchość oczu), antyhistaminowych (atopowe zapalenie spojówek, brodawkowate zapalenie spojówki towarzyszące noszeniu soczewek kontaktowych, zmniejszona tolerancja soczewek), B-blokerów i leków moczopędnych (suchość oczu), doustnej antykoncepcji (suchość oczu).
• suchości oczu. Związana z niską objętością i jakością łez, niedostatecznym mruganiem, suchym środowiskiem, długotrwałą pracą przy komputerze, po kosmetycznej operacji powiek.
• palenia papierosów. Większy stopień narażenia na rozwój zakaźnego zapalenia rogówki.
• aspektu psychologicznego. Kiedy pacjent nie może zaakceptować myśli o soczewce na oku, nie toleruje żadnego poziomu dyskomfortu. Nie radzi sobie z zakładaniem i ściąganiem soczewek, jest absolutnym perfekcjonistą.
• wrażliwości. Zbyt wrażliwa rogówka, powieka lub brzeg powiek.
• środowiska. Kurz, dymy, suchość powietrza, duża wysokość nad poziomem morza.

Innymi czynnikami, które niekoniecznie mogą stanowić przeciwwskazanie do noszenia soczewek kontaktowych, ale powinny być brane pod uwagę są:

• wiek. Osoby starsze mogą mieć ograniczoną zdolność do manipulacji soczewkami, zmniejszony rozmiar źrenicy, zmniejszone napięcie powiek, tendencje do opadania powieki i ograniczoną wielkość szpary powiekowej, obniżony przepływ łez, dysfunkcje gruczołu Meiboma. W przypadku dzieci standardowo przyjmuje się dolną granicę 8 lat i uzależnia możliwość noszenia soczewek od dojrzałości dziecka i jego zdolności do ich prawidłowej pielęgnacji.
• karnacja skóry. Osoby o jasnej karnacji i niebieskich oczach mogą mieć bardziej wrażliwą rogówkę, co może utrudniać adaptację do soczewek.
• motywacja. Pacjent sam musi być przekonany, że chce nosić soczewki. Namowa innych członków rodziny czy znajomych bywa niewystarczającym czynnikiem motywującym.
• przestrzeganie zaleceń. Istnieje grupa pacjentów niechętnych do przestrzegania jakichkolwiek zaleceń, stosowania się do zasad, lekceważących kwestie higieny. Takie osoby nie są dobrymi kandydatami do noszenia soczewek kontaktowych.

Decyzja o tym, czy dany pacjent może nosić soczewki kontaktowe należy do specjalisty, który podejmuje ją na podstawie: przeprowadzonego wywiadu, badania widzenia pod kątem soczewek kontaktowych, refrakcji, oceny widzenia obuocznego i badaniu przedniego odcinka oka. Należy podkreślić, że przedstawione przeciwwskazania nie występują nagminnie i dotyczą tylko niewielkiej grupy osób z wadami wzroku. Pozostali mogą bez większych obaw używać soczewek kontaktowych jako tymczasowej oraz stałej korekcji wzroku.