Zakrzepica to jedna z tych dolegliwości, których pod żadnym pozorem nie należy lekceważyć. Kiedy powstały zakrzep oderwie się od nabłonka w żyle, może spowodować groźny dla życia zator. Zazwyczaj występuje u osób powyżej czterdziestego roku życia – płeć nie ma znaczenia. Jedną z najczęstszych przyczyn jej pojawienia się jest przebyta już choroba zakrzepowa.

Po czym poznaje się zakrzepicę?

Jeśli pojawi się zakrzepica, leczenie jest konieczne natychmiast. Zdarza się jednak, że choroba nie daje żadnych objawów. Jej obraz kliniczny nigdy nie okazuje się jednoznaczny, a każdy człowiek zniesie ją nieco inaczej.

Mimo tego, są pewne dolegliwości, które występują najczęściej – zalicza się do nich chociażby ból samoistny lub w charakterze uciskowym, pojawiający się w miejscu zajścia procesu zapalno-zakrzepowego. Drugą rzeczą jest obrzęk kończyn, który może być bardziej lub mniej zauważalny. Czasem pojawia się również widoczne zaczerwienie lub zasinienie skóry w konkretnym obszarze. Do mniej licznych dolegliwości należy z kolei bolesne stwardnienie wyczuwalnej żyły.

Jeśli chodzi o objawy, sygnalizujące występowanie zakrzepicy żył powierzchniowych, można wskazać wyraźną zmianę kolorytu skóry oraz zauważalne, bolesne w dotyku stwardnienie wzdłuż przebiegu żyły. W przypadku zakrzepicy żył głębokich pojawiają się natomiast bóle, związane ze zginaniem stopy oraz ogólny obrzęk całej kończyny.

Co zrobić, gdy dojdzie do choroby?

Poważne choroby lubią się pojawiać nieoczekiwanie, podobnie jak zakrzepica. Leczenie jest w jej przypadku o tyle konieczne, że po jej wystąpieniu może dojść do groźnego zatoru, powodującego niekiedy nawet śmierć. Jeśli więc podejrzewa się występowanie zakrzepicy, należy jak najszybciej odciążyć nogę, jeszcze przed pójściem do właściwego gabinetu lekarskiego.

Kończyny nie należy też trzymać stale w tej samej, niezmiennej pozycji. Najlepiej jak najdłużej leżeć, by nie doprowadzić do zastoju żylnego. Dobrze też zastosować chłodne kompresy.

Jeśli chodzi o pomoc specjalistyczną, postępowanie zależy od określonego stopnia zaawansowania choroby. Ważne jest również to, w którym miejscu dokładnie znajduje się skrzep.

Specjalista może na przykład zalecić leżenie, by mógł się wytworzyć zakrzep, który powinien się ustabilizować. W ten sposób zapobiega się powstaniu zatoru w żyle. Jeśli dolegliwość dotyczy żyły podudzia, stosuje się terapię zachowawczą, utrzymaną w warunkach ambulatoryjnych, natomiast jeśli zakrzepica występuje w żyle miednicy – w warunkach szpitalnych.

W trakcie terapii zachowawczej, pacjentowi przepisane zostają specjalne preparaty przeciwzakrzepowe dla zminimalizowania ryzyka pojawienia się zatoru płucnego. Ich działanie polega na hamowaniu istniejących skrzepów przy jednoczesnym uniemożliwieniu tworzenia się nowych.

Pomocna okazuje się heparyna drobnocząsteczkowa, wstrzykiwana podskórnie oraz rozmaite leki na rozrzedzenie krwi, gwarantujące odpowiednie wzmocnienie oraz ochronę ścian naczyń. Zwykle chorzy mają zalecenie nosić rajstopy lub podkolanówki uciskowe zarówno w trakcie leczenia, jak i po nim. Sama terapia może trwać nawet do dziewięciu miesięcy. Jeśli zakrzepica często powraca, podejmuje się zwykle decyzję o operacyjnej likwidacji skrzeplin.

Pielęgnacja po przebytej chorobie

Bardzo ważna jest dbałość o konkretną kończynę, ponieważ po zakrzepicy mogą wystąpić na niej siniaki oraz obrzęki. Z tego powodu należy nosić rajstopy i bandaże uciskowe. Istotne okazuje się także przyjmowanie pozycji leżącej kilka razy dziennie.